Güemes

Via Castro-Urdiales en Laredo ben ik in Güemes aangekomen, in de Auberge de peregrinos van de opa van Ernesto. De weg hier naar toe was goed te lopen, niet alleen doordat de hoogteverschillen die dagelijks moesten worden overwonnen, een stuk minder zijn, maar ook omdat de wegen en paden veel beter te belopen zijn. De route gaat nu veelal over rustige, geasfalteerde wegen en voor zover de route over paden gaat zijn die beter te belopen. Tja, en dan kom je hier aan in een buitengewone Auberge, het lijkt wel een landgoed. Een mooie oude villa, gesticht in 1910 door de opa van Ernesto, die het huis voor de familie had gebouwd en voor de dieren die zij toen hielden. Ernesto is een avonturier geweest, met een grote Landrover en familie en vrienden heeft hij veel reizen gemaakt door Afrika en Zuid-Amerika. Veel foto's in de Auberge getuigen daarvan. In 1999 is hij in het huis de Auberge voor peregrinos begonnen. In de loop der tijd is de villa aan dat doel aangepast en hebben er nogal wat uitbreidingen plaatsgevonden. En voor pelgrims op een luxueuze manier: niet een slaapzaal voor 20 personen, maar kleine kamers voor 3 tot 6 personen. Er is elke ochtend ontbijt en elke avond een diner. Vóór het diner worden de gasten verzameld en dan vertelt Ernesto over de reizen die hij heeft gemaakt, bijzondere mensen die hij heeft ontmoet, over doelen in het leven, over pelgrimeren, enz. Na het eten vraagt hij nog even aandacht voor het principe van donativo. Dit komt alleen voor bij albergues op ideeële grondslag, bijv. gerund door een kerk, een gemeentebestuur of door mensen als Ernesto. De overige adressen zijn dan op commerciële basis.

Nou had ik me voorgenomen om in Bilbao een rustdag te nemen, dat is er niet van gekomen. Toen ik hier eens rondkeek dacht ik dat dit een aantrekkelijke plek is om op verhaal te komen. Ik ga dus Ernesto vragen of ik wat langer dan één dag kan blijven. Dat is niet altijd vanzelfsprekend want elke peregrino moet na de overnachting weer plaats maken voor de volgende.

Tot later.